Plafond

Deze week domineert een absurd woord het economische nieuws. Schuldenplafond.
Het Amerikaanse tekort nadert de grens van ruim veertienduizendmiljard. Een groot probleem, maar de simpele oplossing lijkt gevonden. Want wie op grote voet leeft, verhoogt gewoon het plafond. Kan de schuld ongehinderd verder groeien, met een hoog plafond nimmer een dikke bult.

Ik kan het niet volgen. Schatrijke Amerikanen blijven profiteren van de door Bush ingestelde belastingverlaging, terwijl diezelfde Bush het land in twee bij voorbaat verloren oorlogen heeft gestort. Peperdure oorlogen die de schuld torenhoog hebben gemaakt. Obama mag nu het puin ruimen, maar wordt permanent tegengewerkt door de partij van de Texaanse schavuit. Kunt u het volgen? Het kan toch niet anders dan dat de vrienden van de Tea Party ooit op de koffie zullen komen?

Ik leef al jaren schuldenvrij, en dat komt omdat ik niet op grote voet leef. Ik kan mijn eigen situatie prima volgen. Gelukkig schijnt buiten de zon weer mooi, ik kan mijn plafond lekker laten rusten. En ga voor één keer uit m’n dak