Constructieve ironie

De Zweedse meubelgigant heeft de studentenkamer rijkelijk gevuld met handzame dingen. Een bureau, een stoel, een bed. Maar dat speciale object aan de korte wand kan de naam meubel niet dragen. Het betreft een fragiel buizentorentje met een simpel doek erover. Kleerkastje voor de student bouwkunde. Het moet de tand des studententijds met gemak kunnen doorstaan.

In aanloop naar de Eindhovense kamer heeft de student constructie reeds ervaring opgedaan in de eigen provincie. De carrière is daar al voldoende opgebouwd, netjes afgebouwd met een titel. Het fundament is gelegd, de rekenmeester kan elke architectengril schragen met een solide wiskundige onderbouwing. Vanuit de Heerlense hogeschool gaat de kersverse Ing. door naar de TU/e.

De eerste dag van de rest van zijn leven is er een van de prolongatie van het studentenleven. Vier jaar later volgt de rijke beloning, een goedgemutst gezelschap schrijdt de diplomazaal binnen. Een toespraak, een handdruk en een waardevol diploma. Van Ing. naar Ir. Master of Science, trotse ouders zijn er getuige van.

Na afloop brengt het gelukkige gezelschap een laatste bezoek aan het studentenkamertje. De deur gaat amper open, kleren en buizen in wanorde over de vloer. O symboliek, o speling van het lot, o ironie. Het buizenbouwseltje heeft uitgerekend op deze heuglijke dag de geest gegeven.