Haren

Wat is het leven een feest. In tijden van massale communicatie leidt een verkeerde computerinstelling tot een even massale uitnodiging. In een Gronings dorp vergist een argeloze bakvis zich en werpt een spierinkje uit. De media krijgen er lucht van en storten zich als hongerige piranha’s op het aas. Het ingeslapen dorp ontwaakt spoedig, het tij blijkt niet te keren. Hordes belhamels, vlegels en schelmen vinden de weg naar het in aller haast geannuleerde feest. De gemeente doet niets, behalve een peloton mobiele eenheid inzetten. Het loopt uit de hand, het resultaat is bekend.
In terugblik komt de suggestie dat men in allerijl een optreden had moeten organiseren om de potentiële relschoppers op andere gedachten te brengen. Ik stel het me voor: een Rolling Stones-coverband die het nummer Street Fighting Man ten gehore brengt in een sussende Nederlandse versie: ‘Want in het dromerige dorp is geen plaats voor onruststokers en straatvechters.’ Nog aantrekkelijker Normaal met een variatie op de aloude meezinger Oerend Hard: ‘Gezellig feesten dat deden ze nooit, dat vonden ze toch maar tied verknooid, Kevin op z’n scooter en Wesley aan de xtc.’
Er staat een feestje op het programma en de sensatiebeluste media ruiken onraad. Het fenomeen is ook in de Parkstad bekend. Wie herinnert zich nog Mart Smeets in de Kerkraadse Nieuwstraat voorafgaand aan een voetbalpartijtje tegen onze Oosterburen? ‘De spanning hangt in de lucht’, oreerde hij tijdens de stilte voor de storm. Het gevolg was een massale vechtpartij waarbij de grens van het betamelijke ruimschoots werd overschreden. Het lijkt welhaast dat koortsachtige preventie van onheil dit onheil juist provoceert. In plaats van feest vliegen mensen elkaar in de haren.