
Vanmorgen ontving ik telefoon. Goed nieuws, aldus de stem aan de andere kant van de lijn. Na een lange tijd van zoeken, schrijven, wikken, wegen en proberen is er een bescheiden houvast. Ik trek de schoenen aan, ga even naar buiten. De blik op de toekomst, ik zie plots de zonnige zijde in volle glorie voor me. Deuren gaan open, hindernissen verbleken in het felle licht. Ik betreed de wereld, maar maak een bescheiden pas op de plaats. Ik houd vast aan wat ik heb, durf nog niet hardop te juichen. Maar... er is weer perspectief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten