Overbodig

Van alle kledingsstukken die de mannelijke garderobe plegen te vullen is er een die mij in het geheel niet op het lijf geschreven is. Het betreft een naar mijn idee adembenemend overbodig reepje stof. Volgens menigeen maakt kleding de man, onderstreept door de das. Niet mijn parool, ik houd het ding verre van me. Slechts één maal heb ik me bezondigd aan de strop en ik schaam me met terugwerkende kracht. Het was begin jaren tachtig bij een rondleiding door het casino. De das was toen een verplicht attribuut.

Wie zou dit stoffen halssnoer ooit bedacht hebben? Volgens de ene bron betreft het Kroatische soldaten die een afscheidscadeau van vrouwlief ontvingen: het bij ons gebezigde woord kravate verwijst hiernaar. Zelf huldig ik liever het verhaal van de stoere Vikingen die hun onderdanen verplichtten de strop te dragen. Bij wangedrag was opknopen dan een simpele executie. Een andere verklaring stamt uit de hoogtijdagen van Rome. De das bedoeld om de stembanden van de senatoren in conditie te houden. Opdat hun geluid sterk ver zou dragen. Dit verklaart natuurlijk de status van het kostbare stoffen kleinood. Met das ben je helemaal de man. Hoe zich dit in de maatschappij manifesteert behoeft geen betoog. Zowel het dragen ervan als het afwerpen. Denk aan het gebaar van prins Claus.

Mijn afwijzing van het ding houdt derhalve tegelijkertijd een verkapte erkenning in van het statusfenomeen. Beter ware het natuurlijk totaal onverschillig te blijven en deze tekst niet te schrijven. Maar alla, in onze moderne tijd is het allemaal niet meer zo strak. Gelukkig maar, het al dan niet dragen van een stropdas is tegenwoordig allerminst een halszaak.