Traditie

Uitgeblust lig ik op de bank. Op tafel lonkt een stapel glimmende vakantiefolders. Futloos laat ik ze links liggen, de gedachten verwerken de afgelopen periode. Ook het lichaam moet recupereren. De garnalencocktails, de gebraden kalkoenen en de gevulde kerstkransen liggen nog ietwat op de maag. Voorbij de tradities heb ik even geen houvast en ontmoet de nieuwe leegte met een onzeker gemoed.

Juist ja. De tradities boden heerlijk houvast. Het begon met de Sint om snel door te glijden naar Santa. Kindekes in kribbetjes, kerststerren op de vensterbank, naalden bij de haard. En dan aan tafel. Menig dag stevig eten versterkte de band. Niet alleen met vrienden en familie, maar ook met de weegschaal. Vervolgens genoten we muzikale nostalgie met de top 2000. Nieuwsrubrieken presenteerden allerhande terugblikken op het voorbije jaar. Politieke talenten werden gekozen, snel doorgespurt naar het gala met de supersterren volop in de schijnwerpers. Het hoogtepunt van een jaartje Hollandse sport.

En dan de dag van het aftellen. Afsluiten met oliebollen, oudejaarsconferences en een eenzaam diner op tv. Met champagne in de hand roetsjten we knallend het nieuwe jaar binnen. Na het optrekken van de kruitdampen nog even naar de BBC gezapt om daar ‘Auld Lang Syne’ in doedelzak voorbij te zien trekken. Ondanks een korte nachtrust weer fris aan de start. De dag van vandaag de laatste tradities. Nog snel in Radetzky mars een duik in het koude water en het sprongetje van de schans.

Nu lig ik op de bank. De tradities zijn weggesmolten en dat verschaft plots een opgewekt en vrij gevoel. Een nieuw begin, een schone lei, helemaal van mij. Het belooft een mooi jaar te worden.                                                         

Opdringerig Engels

Het is niets nieuws, de taal van de overkant van de haringvijver rukt op. Dagelijks worden we overspoeld met allerhande onnodig in het Engels geformuleerde zinnetjes. Bordjes met het begrip ‘sale’ domineren de winkelruiten. Ik ben zo vrij dit woord in de Franse betekenis te duiden. Ook in advertenties en op tv vinden we steeds meer zinnetjes die in de taal van de westerburen zijn gesteld. Op enig moment had ik schoon genoeg van een lelijke kreet die dagelijks meerdere malen mijn beeldbuis vervuilde. Ik trok het toetsenbord naar me toe en wendde me tot het vervuilende bedrijf.

Vraag

‘Inshared, we all benefit’, zo vernam ik op de Nederlandse tv. Kunt U deze vreemde zin voor mij vertalen in de taal van mijn land?

Antwoord

Beste mevrouw, meneer,

Dank voor uw mail.

Samen delen we, en hier profiteren we allemaal van.

Wij nemen aan uw vraag hiermee te hebben beantwoord.
Met vriendelijke groeten,
Van iedereen bij InShared

Slotwoord

Very good!

Hopefully you'll respect the Dutch language in the future. So that we all can benefit.

Heel goed!

Hopelijk zullen jullie in de toekomst de Nederlandse taal respecteren. Opdat we allemaal kunnen profiteren.

Niet dat het helpt, maar het lucht wel eventjes op.

Vanzelfsprekend

Het leven van alledag kent vele zaken die we gewoon zijn. Pas als we iets missen, voelen we wat we elke dag ongemerkt genieten.

De tijd van het jaar is niet het warmste, zo merken we tijdens het ontwaken. Mijn betere helft steekt het eerste been uit bed, en als zij de badkamer betreedt slaat de schrik haar koud om het hart. Ik ben klaarwakker als het verwijt klinkt dat ik de radiator van het schone kamertje heb dichtgedraaid. Ik weet dat er meer aan de hand moet zijn want ik waag me nimmer te bezondigen aan zo’n vermetele daad. En ja hoor, de ketel weigert dienst.

We bellen en spreken af rond het middaguur het varkentje te laten wassen. Ik dien eerst de plaatselijke tandartspraktijk te bezoeken. Als ik in de bekende stoel plaatsneem klaagt mijn tandarts dat het veel te warm is in het vertrek. Gemengde gevoelens overheersen. Doorgaans poets ik in de praktijk graag de plaat, maar dit keer is de behandeling aangenaam warm. Thuisgekomen installeer ik me op de bank, wachtend op de komst van de monteur. Ik verkwik het verkilde gemoed met reisverslagen van de poolreizigers De Veer en Amundsen, de langspeler laat ‘Antarctica’ fris klinken. Een warme trui helpt een handje, Scandinavisch bloed in de aderen houdt de moed erin. Maar desondanks daalt de temperatuur tot op het bot. Ik bewaar geduld. Als we ’s avonds net voorbij de warme maaltijd zijn, belt er eindelijk iemand aan. Een slag op de ketel zet een vastzittend onderdeel weer in beweging. De radiatoren tikken van plezier en een half uur later zakken we vertrouwd knus op de bank. We zijn het ongerief alweer vergeten. Vanzelfsprekend.

Kamerplant

Het najaar is nadrukkelijk aanwezig in onze tuin. De kleuren van de laatbloeiers zijn prachtig, na een natte zomer herstelt de natuur zich met verfrissend gemak. Ik snoei wat struik, maai wat gras en schaf wat bollen aan. In de hoek van de tuin houdt een klein boompje in een pot zich angstvallig schuil.

De dagen worden snel korter. Het weer is nog steeds mooi, maar Koning Winter tikt de vermetel strijdende grote lamp voorzichtig op de schouder. Onze hemelse begeleider geeft elke dag een paar minuten prijs, elke dag een stukje lager aan de hemel. Narrenkappen klinken op de opening van hun seizoen. Bladeren maken plaats voor de maan die al vroeg op de avond vrolijk door de bomen schijnt. De grasmachine is opgeborgen, de bollen zitten in de grond. De tuin heeft het eerste laagje vorst genoten. De tijd is rijp, het feest der feesten kondigt zich vrolijk aan.

Winkels barsten uit hun voegen, commerciële boodschappers spelen in op de komst van de slee uit het noorden. Voor het religieuze tintje halen mensen hun kribbe van stal. Voorraadkasten en vrieskisten staan spoedig bol van culinaire spanning, het diner wordt tot in de puntjes voorbereid. Mogelijk nog een laatste gang naar de winkel om een boom te versieren.

Aan mij is deze drukte niet zo besteed, de rust en weldaad van de donkere dagen vind ik heerlijk. Ik ben een liefhebber van de seizoenen en neem de winter in alle pracht in me op. Vorig jaar vierden we dromerig een sneeuwwitte kerst, dit jaar mogelijk een mistige, waarschijnlijk een warme. Maar wat de weergoden ook mogen brengen, de dagen zijn altijd gezellig donker. Spoedig vieren we de terugkeer van het licht.

In onze krappe woonkamer ruimt mijn betere helft een hoekje in. De ballen rollen weer uit de doos, een rood lint slingert sierlijk door het vertrek. Ik sta oogluikend toe dat ze een boom opzet. Geen ruzie, om het feest vreedzaam te eren hebben we sinds jaar en dag een compromis: wel een boom, maar dan uitsluitend van het formaat kamerplant. Vorig jaar hebben we een klein naaldboompje gekocht in een pot. Ik maak voor het laatst dit jaar de gang naar de tuin. In een hoek houdt een onopvallende plant zich schuil. Binnen een mum van tijd kleurt hij onze knusse kamer. Onze kerstster, prominent in het licht, stralend in ons midden. Het feest kan beginnen.

Weg van de lange adem

Heijdener Ländchen: ook de B258 van de baan. 

De weg van de waan is voor even van de baan. Er is slechts één luchtje aan, oordeelt de Raad.

Tegenstanders vieren feest!

Maar let op, megalomanen strijden verder voor hun kortstondig belang.

Een vermaledijd principe: na één maal nee volgt een tweede poging, na een tweede nee een derde, enzovoort. Op jacht naar slechts één keer ja. Weg protest, ruim baan voor de waan, spoedig een voldongen feit.

Na enige tijd komt de spijt.                       

Buitenring definitief van de baan: opgelucht adem!

Halo

De herfst is koud ingeruild voor de winter. Ik genoot de laatste fraaie najaarsdagen heerlijk van het zonnige weer. Nu de eerste wintermaand de kalender pleziert, laat de zon zich plots minder zien. Geen probleem want we hebben niets te klagen.
Op weg naar het station loop ik door de straatjes van mijn domicilie. Met enige spoed, want ik ben altijd scherp van de klok. Plots prikt fel licht door de wolken. Nee, niet rechtstreeks maar via een kleine omweg schijnt onze grote ster door de kristalfijne witte sluier. De bijzon kleurt de bleke hemel. Ik werp een blik in het zenit en jawel! Hoog boven me in het heldere blauw een mooie boog. De halo die de fraaie naam circumzenitale boog draagt. Gelukkig heb ik mijn kleine camera paraat zodat ik niet de enige ben die het kleurrijke verschijnsel mag aanschouwen. De donkere dagen voor kerst voor even badend in het licht.