Rechtgezet

Kunnen oude tanden nog wel door de beugel? Deze vraag is zeer actueel. Loop je op straat, dan zie je dat onze opgroeiende medemens rijkelijk gezegend is met een mond vol metaal. Was het beugelbekje vroeger aanleiding voor schaamte, nu lacht men blinkend en zelfverzekerd de toekomst tegemoet. Soms lijkt het wel dat een beugelloze puber een achterblijver is, simpelweg niet meer van deze tijd.

Een artikel in de krant behandelt het onderwerp. Het is niet zo dat de tanden van de huidige jeugd slechter zijn, nee, de mogelijkheden van de orthodontist zijn ruimer, het is beter voor het gebit, enzovoort. Een overduidelijk geval van marketing. Want een grote beroepsgroep moet aan het werk blijven en heeft het gemunt op het rechtzetten van elke tand. Maar deze eenzijdige visie leidt tot een onpersoonlijke scheefgroei van ieder eenzelfde gebit.

Als de televisie ons een kijkje biedt op de vorige eeuw, dan zie je de jonge mens van toen met een karakteristiek gebit. Toen mocht het nog, een tandje scheef, een spleetje ertussen of gewoon rechttoe rechtaan volgens een geheel eigen patroon. Het gaf het gezicht body, het maakte de mensen duidelijk en herkenbaar. Tegenwoordig trekt men de tanden gelikt in het gelid, geijkt volgens een cosmetische standaard, bedacht in een vakkundig lab.

Is het persoonlijke gebit nog wel van deze tijd? Ik denk van wel. Want in deze tijden van stijgende zorgkosten vraagt het collectieve bewustzijn ons gezond te wegen. Prioriteit weg van cosmetische zorg, de balans slaat door ten gunste van noodzakelijke zorg en kwaliteit van leven. Anders  gezegd: de schoonheidsbeugel zal uiteindelijk de tand des tijds niet kunnen doorstaan.