In een krant las ik enige dagen geleden het bericht dat uit een wetenschappelijk onderzoek onder mannen van boven de 70 is gebleken dat een hogere wandelsnelheid meer kans biedt op een langer leven. Heren die sneller dan vijf kilometer per uur lopen, zijn doorgaans vijf jaar later nog in leven. De leeftijdgenoten die onder de drie kilometer blijven steken, hebben een geringe kans het komende lustrum te overleven, aldus het onderzoek. Ik ben zo vrij te vertalen: mensen die met een normale snelheid kunnen wandelen, zijn gezonder dan mensen die dat niet meer kunnen. Opzienbarend!
Als ik zo’n bericht lees, voel ik me in eerste instantie in de maling genomen. Ik kijk stiekem om me heen of niemand me betrapt heeft. Maar het schaamrood maakt al snel plaats voor verbazing. Ik zie de onderzoekers al helemaal voor me. Brieven schrijven naar vitale senioren. Kandidaten rekruteren die het gezegde ‘hardlopers zijn allerminst doodlopers’ van harte ondersteunen. Bellen met kreupelen die wel willen maar niet meer kunnen. Ik zie de geldbronnen voor wetenschappelijk onderzoek wereldwijd opdrogen. Recessie, geen geld meer voor klimaatonderzoek. Geen trek meer in deeltjesversnellers. Geen interesse in rekenkundige methodes die onze economie weer tot leven kunnen wekken. Maar vanaf nu weten we: gezonde mensen hebben een grotere kans langer te leven. Leve het wetenschappelijk onderzoek!
Overigens: wist u dat mensen die roken gemiddeld een grotere longinhoud hebben dan mensen die niet roken? Ik leid dit af uit het gegeven dat kinderen doorgaans niet roken, maar wel een kleine longcapaciteit hebben. Conclusie?
Wetenschappelijk onderzoek en non-informatie: Ik wandel zes kilometer per uur en rook niet. Boeiende gegevens. Dat u het alvast maar weet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten