Dank

 Tijdens een wandeling op een rustig weggetje hoor ik al vanaf enige afstand het knetterende geluid van een rap naderende scooter. Geen pret voor de oren, maar ik weet dat de zinnen na het passeren nog onaangenamer geprikkeld zullen worden. Want niets stinkt zo erg als de uitlaatgassen van deze dubbel irritante tweewieler. En het is niet alleen de geur, scooters blijken grote hoeveelheden fijnstof de lucht in te blazen. Kortom, het gemakzuchtig laveren tussen snel en langzaam verkeer gaat ten koste van de volksgezondheid. Vreemd dat we daar met z’n allen nog niets aan gedaan hebben.

Als het om het stimuleren van gezond leven gaat is er regelzucht genoeg. Alcohol mag pas vanaf  je achttiende, in openbare gebouwen zijn sigaretten volledig in de ban. De lucht verpesten doe je maar in je eigen vertrouwde huis. Prima, dat streven naar gezonde lucht. Maar voor de tweewieler van de gemakzucht gelden andere regels. Die mogen vrijelijk hun dampen puffen. Nou, ik ruik liever de sigaar van een passant dan het gas van een Italiaanse brommer. Kunnen we er niet iets aan doen? Er is immers een prima alternatief in de elektrische fiets. Ik stel voor dat we de uitlaat van het gewraakte voertuig verplaatsen van achteren naar voren. Fijntjes het stof direct in het gelaat van de berijder blazen, kan deze het product van zijn laffe luiheid alvast een beetje filteren. Kijken hoelang er dan nog gescooterd wordt. De wetgever die dit simpele plan realiseert krijgt van mij alvast eeuwige roem. En allerminst stank voor dank.

Vouwblaadjes

Afgelopen weekend opende het Rijksmuseum na een verbouwing van tien jaar weer zijn poorten voor het geduldig wachtend publiek. Liefhebbers van geschiedenis kunnen weer heerlijk hun hart ophalen aan de vele waardevolle objecten van nationale importantie. Van de boekenkist van Hugo de Groot tot het zwaard van Johan van Oldenbarnevelt. En om het kort te maken, als hoogtepunt het pronkstuk dat de Nachtwacht heet. Kunstliefhebbers zullen massaal toestromen om diverse schatten uit de Gouden Eeuw in alle glorie te bewonderen. Zelf ben ik ook benieuwd naar het museum, moet bekennen dat ik er nog nooit geweest ben. Op een stille dag in het najaar, als de eerste toeristische golf voorbij is, dan staat een dagje Rijks op mijn programma. Reken maar.

Tot die tijd bewonder ik toeristisch Limburg. Uiteraard volop genieten van de natuurpracht, gelardeerd met een blik op ons culturele erfgoed. Musea te over in onze streek die een bezoek meer dan waard zijn. Alleen dat museum in Venlo laat ik even links liggen, want het is onlangs zwaar gedupeerd. Rovers ontvreemdden vier kunstwerken met een waarde van ruim een miljoen. Vier witte objecten die mij deden denken aan een beginnerscursus origami. Een verzameling vouwblaadjes zoals we die plachten te maken op de kleuterschool: vierkantje diagonaal vouwen, punten naar het midden, geheime boodschappen verstopt achter cijfers een tot en met acht.

Ik verbaas me soms over wat mensen als kunst zien. Wie is Bang voor Rood, Geel en Blauw? Herinnert u het stanleymes nog dat dit object doorkliefde en de latexherstelactie die zoveel stof deed opwaaien? Ik weet dat ik een cultuurbarbaar ben, vandaar dat sommige vormen van kunst me gestolen kunnen worden.