Aan de knoppen zitten. Een prachtig beeld natuurlijk en een
dito metafoor om het fenomeen regeren te duiden. Na de verkiezingen sloegen
knappe koppen snel de handen ineen, overbrugden met speels gemak de
ideologische kloof om vervolgens gezamenlijk bij de knoppen aan te belanden:
het grote regelpaneel van waarachter het land bestuurd kan worden. Maar naar
mijn smaak zitten te veel mensen aan de knoppen, dat wil zeggen, hanteren te
veel mensen deze uitspraak. En van gewoon aan de knoppen zitten, begint men
plots aan alles te draaien wat los en vast zit. De regering zit eraan, de
oppositie wil eraan en wij moeten eraan geloven. Maar het is wel onze eigen
democratische keuze.
Het nieuwe regeren is de bevolking allerminst een zorg.
Mediarekenmeesters wrijven zout in de open wonde en sommeren de bevolking op
hun tellen te passen. De start is vals, klaagt zowel de voormalige alsook de
popelende knoppendraaier. Naar hun mening slaat het compromis van het verse
kabinet een gapende kloof in plaats van een stevige brug. Er komen procenten
bij, maar er gaan vooral veel procenten af. Hardwerkende medelanders worden in
de kou gezet. Reparatiewerkzaamheden zijn noodzakelijk om het broze akkoord
overeind te houden. Maar het ideologische verschil tussen beide regeringspartijen
biedt allerminst zicht op simpel herstel. Om het treffend in beeld te vangen:
de knoppen zijn geïnstalleerd, maar de een wil linksom en de ander rechtsom
draaien. Een netelige situatie.
De verdeeldheid wordt aldus gedemonstreerd. Linksdraaiende en
rechtsdraaiende knoppen. Het bezorgde electoraat slaat de schrik koud om het
hart. Men koos een verdeelde ploeg achter de knoppen en men vreest dat het land
spoedig naar de spreekwoordelijke knoppen gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten