Diavoorstelling

In een kast op zolder valt mijn blik op een stapel stoffige dozen. Een ruime hoeveelheid plastic boxen boordevol met dia’s; plaatjes uit een tijd dat we nog ouderwets in de weer waren met spiegelreflex, filmrolletjes, ja zelfs af en toe zelf afdrukken in de donkere kamer. Meestal maakten we dia’s, fotografeerden belangrijke momenten, brachten in spanning het rolletje weg naar de fotozaak om enige tijd later pas het resultaat te kunnen bewonderen. We maakten een selectie van onze kleurrijke plaatjes en plakten de afdrukken in handzame albums. Zo is menig verjaardagsfeest, vrij vakantiegevoel en voortschrijdend gezinsgeluk vastgelegd.

Nu kieken we digitaal, de ontwikkeling van de techniek heeft in hoog tempo plaatsgevonden. De spiegelreflex is ingeruild voor een handzaam cameraatje in zakformaat dat we dagelijks hanteren om wat dan ook in beeld te vangen. Resultaat meteen beschikbaar op handig schermpje, bewaren of direct wissen en op herhaling. Heerlijk makkelijk en lekker snel.

De grote dozen op zolder hebben we aanvankelijk ingeruild voor zilveren schijfjes en tegenwoordig rubriceren we alles op één harde schijf en niet te vergeten ook op een back-up. Duizenden bestanden in tientallen mapjes bijeengebracht, netjes gerubriceerd en overzichtelijk weggezet. Gemak dient de mens, we shoppen onze foto’s, delen on-line onze beelden met familie en vrienden en experimenteren dat het een lieve lust is.
Maar één ding uit het analoge verleden blijven we trouw. Tweemaal per jaar maken we een selectie, zenden de uitverkoren bestanden naar de fotograaf en plakken de plaatjes vol trots in het album. Hoezeer de techniek ook voortsnelt, we houden het ouderwetse fotoboek in ere. Natuurlijk draaien we nog steeds geregeld een diavoorstelling. Maar dan wel uitsluitend op onze computer.