Gat

Werk wordt doorgaans louter met economische termen beschreven. We gaan naar een baas, ook wel werkgever genoemd, we leveren een dienst, ook wel product genoemd en we krijgen daarvoor een financiële vergoeding. We zijn werknemer. Of we ondernemen zelf actie, leveren een dienst of maken een zaak. We brengen ons product voor een bepaalde prijs aan de man. Dat noemen we werk van de zelfstandige, al dan niet zonder personeel.
Zelf ben ik geneigd werk breder te zien en alles wat we doen als werk te beschouwen. Maar veel daarvan is onbezoldigd en telt niet, aldus de econoom. Zo is mantelzorg, ja zelfs huishoudelijk werk geen werk, omdat het niet betaalt.
Nu is de economie, met sleutelwoorden als groei, rendement en consumptie een moderne fetisj. De schoorsteen moet roken. Om de werkgever tegemoet te treden heeft de minister van sociale zaken bedacht dat de actie van de senior - zo noemt men de gepensioneerde medemens teneinde hem te paaien - in rendement moet worden omgezet. Oudere mensen moeten aan de slag, onder gunstige voorwaarden voor de werkgever. Eindeloos tijdelijk onder contract en bij ziekte snel dumpbaar. De jongere senior heeft het nakijken, want aan hem kleven wel de oude bezwaren van in vaste dienst na drie tijdelijke contracten, enzovoort.
Enige jaren geleden sloeg de schrik om het hart van de pensioenspaarder. Er dreigde een gat te ontstaan omdat zijn premie niet voldoende was om zijn beslist duurder wordend seniorenleven te bekostigen. Het zogenaamde pensioengat. Binnenkort is dit woord niet meer actueel. Immers, met het doorwerken van de senior wordt het pensioen opgeheven. En blijft vooral de jongere senior werkloos achter met een groot gat.