Beestenboel

Trots als een pauw betrad de Amsterdamse burgemeester Cohen twee jaar geleden de Haagse politieke arena met de bedoeling de taak van premier op zich te nemen. Hoewel het gebalk van de zittende premier abrupt tot een end kwam, kreeg Cohen van de kiezer toch niet de kans op landelijk niveau de boel bijeen te gaan houden en werd veroordeeld tot de oppositie.

Het politieke dier drentelde onwennig door de kamer, overgeleverd aan de hongerige wolven die het makke lammetje wel rauw lustten. De media lieten zich evenmin onbetuigd. In opzet de waakhonden van de democratie, verworden tot de ratten die laag bij de grond aan de poten van het gezag knagen. De nieuweling moest het meteen stevig ontgelden in krant en op tv. Oké, het beste paard struikelt weleens, maar bij Cohen ging dat gezegde al snel niet meer op. Hij bleef onwennig in zijn nieuwe rol. Afgelopen najaar delfde de bedrijfspoedel het onderspit tegen de slinks opererende gedoogpitbull van de overzijde van de kennel. De poedel kon de boel intern niet langer meer bijeenhouden en leidde zichzelf afgelopen week naar de slachtbank. Hij verlaat per direct de Haagse slangenkuil.
De sociaaldemocratische fractie behoeft een nieuwe door de wol geverfde leider. Eentje met een olifantenhuid die de snedige beet van de politieke concurrent kan weerstaan. Op het moment dienen zich drie kandidaten aan. De jonge hond Van Dam, de manenloze leeuw Samsom en de oude vos Plasterk. Zij gaan zich de komende weken fel presenteren en verweren binnen de eigen gekwelde partij. Over enige weken weten we welke rode haan victorie kraait. En zo voorspel ik, spoedig daarna kraait er geen haan meer naar.