Het klinkt dramatisch maar het is natuurlijk baden in luxe. Wat een weelde, deze zee van tijd! De tijd die ik heb benut ik met allerhande zaken, want voor een prepensionado dan wel een postproletariër is er immers genoeg te doen. Naast de nasleep van de overstap heb ik volop boeken te lezen, tuinen te verzorgen en netwerken te onderhouden.
Ik ben permanent aan de slag.
De wekker staat vast op mijn oude tijd, de gebruikelijke ochtendrituelen starten mijn dag. Ik houd me vertrouwd op de been met mijn wandelingen, laat mijn licht schijnen over mijn foto’s en wroet mijn groene vingers noest in moeder aarde. En is al dat werk gedaan, dan lonkt het huishouden. Niet echt mijn corebusiness, maar ik ga geregeld naar de super, zuig het stof, maak het bed, dweil de vloer en draai de was. Sta vierentwintig zeven paraat. Mijn betere helft houdt een oogje in het zeil.
Nee, dat is ‘old school’ taalgebruik. Ik moet het anders aanvliegen. Moderner, meer trendy. Ik moet zeggen: mijn huishoudcoach monitort en evalueert. Ze heeft veel tools om mijn competentievenster te pimpen. Een boost te geven. Opdat ik ook op linkedin spoedig kan shinen. Werkloos maar niet werkeloos. Ondertussen heeft het moderne bedrijfsleven al flink huisgehouden in mijn vocabulaire.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten